Expect the unexpected

Expect the unexpected

Zo dat heeft even geduurd, maar zoals iedereen weet hebben wij een pitstop gemaakt in Nederland en zijn vele op de hoogte van onze laatste avonturen. Toch voor degene (en voor onszelf later om terug te lezen) vertellen we de laatste avonturen en het begin van onze nieuwe. Je moet er wel even voor gaan zitten want het is een mega lang verhaal, just so you know.

Na onze roadtrip, want daar waren we gebleven, hebben wij ons gesetteld in Nevada city California. Hier hebben wij 7 weken doorgebracht op een prachtige boerderij midden in de bergen die 45 min. verwijderd was van de bewoonde wereld. Hier hebben wij trekker leren rijden, ritten op een ranger gemaakt (een gemotorideerd wagentje die overal tegenop kan en overheen kan) en hebben wij uitstapjes gemaakt naar Reno, Pyramid lake en Taho lake.
Deze hele trip naar California was niet gepland, evenals Miami, Curacao en Toronto. Dit heeft ervoor gezorgd dat de twee maanden die we in Amerika en Canada hadden gepland, allang overschreden waren en dat we uiteindelijk 5 maanden hier hebben doorgebracht. New Zeeland stond in maand drie op onze planning. Doordat we het zo naar ons zin hadden en op de boerderij ons visum al verstreken was, besloten we om met zn tweeen nog even Amerika te ontdekken.
We besloten met onze Canadese vrienden naar San Francisco te rijden en daar onze wegen te laten scheiden. Hier hebben we een ontzettend gave show gezien met allemaal verschillende acts. Van goochelaars tot dansers en veel gelach en geklap, superleuk! Hier mochten we nog mee naar de afterparty van de performers omdat Kyle’s nicht in de act zat.

De volgende dag scheidde de wegen van Josee, Kyle en ons al snel. Zij wilden shoppen wij wilden de toerist uithangen. We sliepen naast de haven waar wij vanaf de boulevard ook de bekende Alcatraz gevangenis konden zien. Naast het vanaf een afstandje konden zien wilden wij heel graag ook de binnenkant bewonderen maar toen we een kaartje wilden halen bleek de boottour al helemaal vol te zitten tot december. Dat gingen wij niet redden. What to do next...? Nou naast de haven was ook de Golden gate bridge relatief dichtbij, niet om te lopen maar goed te doen met de fiets. Zoals al duidelijk naar voren komt in onze eerdere verhalen gingen we als Hollanders aan het werk en huurden we maar een fiets ik achterop en flip aan het stuur. Blijkbaar was dit nogal een gewaarwording omdat we veel bekijks kregen en ons realiseerde dat het inderdaad een Nederlands dingetje is om bij elkaar achterop de fiets te zitten.
De Golden Gate bridge was supervet! Hij is heel lang en je kon Alcatraz goed bekijken en zien dat het een eiland is. Daarnaast als je eenmaal aan de overkant bent zie je een hele mooie skyline van San Francisco.
De volgende de dag zouden onze wegen echt scheiden en daarom wilden wij een laatste avond maal hebben in een sushi restaurant aan de boulevard. Wij waren al vroeg en wachten op de meest fantastische entree josee kon maken. stom dronken met een dubbele tong probeerde ze duidelijk te maken dat ze wat drankjes had gehad maar nog makkelijk aan tafel kon zitten en eten. Not! half in slaap vallen zat ze aan tafel, Kyle probeerde haar nog wakker te maken maar op het moment dat haar hoofd op tafel viel en het glas omstootte wisten we allemaal dat het tijd was om te gaan. Zij namen een Taxi, wij wandelden rustig terug.
Op de terugweg kwamen we een barretje tegen met jellyshots. Nog nooit van gehoord maar ik moest het proberen van flip. Dus zo gezegd zo gedaan. We gingen de bar in en bestelde allebei een gelei achtige substantie die wat alchohol bevatte. Het innemen was lastig omdat omdat de gelei de neiging heeft om vast te plakken in het bakje. Deze handeling maakte een oudere groep mensen nieuwsgierig en terwijl ze ons aanstaarde zei ik tegen flip: "Zullen wij ze een jellyshot aanbieden?". Voor we het wisten stonden we bij de 4 oudere mensen waarvan een vrouw al in de 90 was. Ze hadden geen idee wat we namen maar wilden het al te graag proberen. Allemaal tegelijk namen we de shot en ik zal nooit meer de herinnering van mijn netvlies kunnen krijgen van de 90 jarige vrouw die de laatste restjes van de jellyshot met een rietje uit het plastic bakje aan schrapen is.

Vandaag was dan de dag dat Flip en ik officieel met zn tweetjes op pad zouden gaan. Online hadden we een relocation camper gehuurd die wij van San Francisco naar Ferndale moesten brengen. Kosten 1 dollar per dag en de benzine uiteraard. We hadden een aantal km die we mochten maken, maar die we ook mochten overschrijden. Het enige was dat hij heel en binnen tien dagen in Ferndale moest zijn.
We hoopten op een klein campertje want dat hadden we gevraagd maar Amerika zou Amerika niet zijn als wij geen big ass camper zouden krijgen van 10 meter lang met maar liefst acht slaapplekken. Het wegrijden ging dan ook niet gelijk soepel. Toen Flip bij de eerste afrit de onderkant er al afgeschaafd had kon er daarna niets meer mis gaan.

Op de planning stond Sekoya National Park, Las Vegas, Grand Canyon en Death valley met als eindbestemming Ferndale. S’avonds laat kwamen we aan bij Sekoya National park. Gelukkig voor ons was er bij het park een free campsite. Want zoals we de eerste roadtrip hebben gedaan, willen wij ook deze met gratis overnachtingen doorkomen. Minder gelukkig voor ons was dat het koud genoeg was dat voor het seizoen de weg naar de camping afgesloten was. Toen we bij de roadblocks er dan ook achter kwamen dat we of nog heel ver moesten terug rijden voor een slaapplek of illegaal hier de camper moesten parkeren naast de afgrond was de keuze snel gemaakt. Wel moesten we de volgende ochtend voor de zonsondergang al opstaan en verder rijden zodat we geen boete konden krijgen.
We hoopten dat wij een mooi uitzicht tussen de bergen hadden bij zonsopgang. Helaas reden we letterlijk de hele tijd tussen de bergen en konden we daarom niet veel zien van de zonsopgang. Maar dat maakte niets uit want ons doel was de Sekoya’s te bekijken. Doordat het nog zo vroeg was waren wij de eerste en konden we heerlijk rustig rondwandelen. De Sekoya’s zijn de grootste bomen in de wereld. Dat wil niet perse zeggen dat ze de hoogste of breedste zijn, maar in hun totale inhoud aan boom zijn ze het grootst. De eerste boom die wij zagen was vele jaren terug al omgevallen waarbij de binnenkant hol was. De boom is zo groot dat wij er beide volledig rechtop in konden staan. Uiteindelijk hebben wij ook de grootste van de grootste Sekoya gezien. Voor het eerst in ons leven voelden wij ons niet zo groot meer.

Onze tweede nacht in de camper was iets rustgevende. Al was de omgeving niet zo mooi als andere plekken, deze keer hadden we wel toestemming om er te slapen. Op internet hadden we gelezen dat alle Kmarts officieel campers liet overnachten. Helaas was uitgerekend deze kmart hier niet van op de hoogte. Gelukkig was hun concurrent Walmart iets gemakkelijker en mochten wij zonder problemen onze camper daar neerzetten. Het leuke bij de Walmart was dat ze in eerste instantie dachten dat wij wilden overnachten vanwege black friday. Het was namelijk de dag voor tanksgiving en de dag na thanksgiving is black friday. Hierbij zijn er heel veel speciale acties. Hekken stonden al buiten om de chaos een beetje in orde te houden. Mensen overnachten letterlijk op de parkeerplaats om een plekje voor in de rij te bemachtigen. Hadden wij even mazzel.

Na een fantastische nachtrust was het tijd voor Las Vegas. De weg er naartoe was al een hele belevenis. Het ging van veel natuur over in woestijn-achtige vlaktes die langzaam overgingen naar kleine lichtgevende casino’s aan de kant van de weg die uiteindelijk uitkwam op een grote lichtbundel midden in de woestijn. Welcome to Las Vegas baby.
Deze keer hadden we besloten wat geld uit te geven voor de overnachting zodat we midden in downtown miami zouden zitten. Een overnachting was 16 dollar per camper waarbij we wc’s, douches en elektriciteit hadden. Omdat het vandaag thanksgiving was gingen wij voor ons avondmaal naar een casino om daar een echt thanksgiving dinner te hebben. Losse restaurants hebben ze daar niet alles zit in casino’s. Het was heel smerig. Ik had een typische kalkoen maaltijd en flip ging voor de ham. De ham was heerlijk de kalkoen was heel droog. Bij het eten kwam gepureerde aardappels en groenten en heel veel jus en als kers op de taart zat er over de jus heerlijke mini marshmallows gesprenkeld. Ja jij bent nu ook aan het rillen.
Uiteraard wilden we gelijk Las Vegas proeven en we zaten dan ook op loopafstand van het hele gebeuren. Een grote overdekte straat met heel veel mensen waarbij veel standjes waren met troep die ze je probeerde te verkopen en uiteraard heel veel casino’s. We hebben een klein beetje gespeeld en vooral gratis drankjes gescoord die je krijgt zodra je 1 cent speelt op een apparaat. Een klein beetje teleurgesteld gingen we terug. Het was wel leuk en overweldigent maar totaal anders dan dat ik me had voorgesteld. In de films leek het veel grote.

De volgende dag liepen we veel rond en wilden we kaartjes kopen voor een show in Las Vegas. Ik bedoel als je daar dan toch bent kun je net zo goed een show mee pakken. Bij een standje waar je tickets kon halen kwamen we erachter dat de the strip helemaal nog niet hadden bereikt. Daar waar wij zaten was het voorspel van Las Vegas, Het kinderbadje voor het grote mensenbad. We besloten te voet naar the strip te lopen wat best te doen was en waardoor we het winkeltje van Pawn stars onverwachts tegenkwamen en uiteraard van binnen moesten zien.
Het eerste gebouw aan het begin van the strip was een hele hoge uitkijk toren met daarop de hoogste attractie ter wereld. Vanaf dit punt konden wij over heel vegas heen kijken en de zonsondergang bewonderen. Ook konden wij de verleiding van de hoogste attractie ter wereld niet weerstaan en namen wij deze gave ervaring mee.
Doordat we van s’ochtends vroeg tot zonsondergang al aan het lopen waren besloten we wel even rond te kijken in de echte strip maar geen show meer te bewonderen. En ja hoor daar was het: een overkill aan licht, bizarre gebouwen zoals de Eiffeltoren, Circus circus, Ceasars Palace (uit de hangover), een coca cola gebouw en een casino die nagebouwd was van Venetie met gondels en alles erop en eraan. Hier sloten we de dag af met een etentje.

De laatste dag in Vegas besloten we niet te voet te doen maar met de bus. Dit scheelde tijd en het kost geen drol dus absoluut de moeite waard. We hadden een goede deal gemaakt om S’avonds twee shows en een etentje te krijgen voor 70 dollar. Een show stond al vast de andere konden wij nog kiezen. Het eten was ook een optie uit drie restaurants waarvan we kozen voor het restaurant met de argentijnse steak die ze ter plekke van een grote metalen sateprikker op je bord snijden. Hoe alert wij ook dachten te zijn, het was alleen niet goed genoeg. Het restaurant met de argentijnse steak kon je alleen gratis eten als je een ander gerecht nam. Daar waarvoor het aangeprijsd staat moet je nog 8 dollar pp bijbetalen. Wij gingen voor de steak dus dat hebben wij wel gedaan. De show die wij konden kiezen was heel leuk. Het heette Vegas the show en ging over de geschiedenis van Las Vegas. De show die vaststond was een goochel/mindreading show en konden wij alleen vandaag zien omdat we morgen zouden vertrekken. Toen we bij de show met onze ticket aankwamen was hij al “uitverkocht” . We konden er wel nog in als we 16 dollar pp bij zouden leggen. Goed wat ik probeer te zeggen let op. Ga na of dat wat ze voorhouden ook daadwerkelijk inhoud dat je het krijgt en geniet ervan.

Grand Canyon lag verder uit de route dan wij dachten en hebben wij niet meer gedaan. Maar toen wij in Las Vegas een van de duizenden kunst galerijen bekeken, zagen we een hele mooie foto die gemaakt was in oregon. Perfect op de route, maar eerst nog Death Valley.
Death Valley is een fantastische rustige en mooie plek met heel veel hoge bergen en grote rood/oranje/geel gekleurde vlaktes waar je vlak langs rijdt. Ook staat Death Valley bekend om hun zoutvlaktes waar wij ook overheen hebben gelopen. Echt de moeite waard als je daar in de buurt bent. Wij hebben de nacht doorgebracht in Death Valley en zijn de volgende dag doorgereden naar Oregon om daar de oneanta falls te bekijken.

We dachten dat de oneanta falls een waterval zou zijn. De route er naartoe liet ons ook weer fantastische natuur zien. Heel veel groen, heel veel kleine waterstralen die van rotsen afglijden en nog meer harde wind die de camper liet dansen als hij stilstond.
Toen we bij de waterval aankwamen was het ineens superkoud. Een heel groot verschil met de dagen ervoor waar het lekker warm en zonnig was. Hier vroor het maar dat zorgde voor een hele bijzondere weergaven van de waterval en zijn omgeving. Alles rondom de waterval was bevroren in kleine ronde balletjes. Het pad, de brug, de rotsen en de planten. Op het moment dat flip zei dat ik misschien maar op mn billen moest gaan zitten op het ijzige pad dat naar beneden ging richting de waterval, viel ik al op mn gat en gleed ik helemaal door naar het bruggetje dat pas te bereiken was als je een bocht had genomen. Gelukkig geen gewonden en flip ging lekker voor funsies ook op zn billen het pad af.
De wandeling naar de waterval was best groot en we moesten ook weer terug. Het uitzicht van de fotograaf konden we helaas niet vinden. Toen we weer terug waren bij het begin kwamen we erachter dat er heel veel watervallen waren en dat dit niet de oneanta was. Wel waren we heel blij dat we deze gezien hadden, tergelijkertijd was het ook zo koud dat we wisten dat we geen lange wandelingen meer wilden maken. Gelukkig konden we alle watervallen vanaf de weg zien of waren ze heel dichtbij. Echter hadden we nog steeds ons doel niet gevonden. Het punt dat de oneanta waterval zou moeten zijn leek niet makkelijk bereikbaar, maar we besloten toch rond te lopen.
Op een brug vonden we een klein trappetje die ons onder de brug leidde. Hier zagen we pas dat het een klein laagstaand riviertje was overwoekerd met fantastisch mooie bomen en dat het aan beide zijde ingesloten was door met mosbegroeide rotsen. Klimmend over de bomen en de rotsen in het water, vonden we bij toeval de rotsen waar wij naar opzoek waren. Doordat alles bevroren was gaf het plaatje een totaal ander beeld dan de foto die overduidelijk in de zomer genomen was. Des al niet te min was het een prachtig beeld!

Lichtelijk onderkoeld maar euforisch kropen we de camper in opweg naar een wallmart voor een goede nachtrust. Helaas waren de twee wallmarts deze keer niet zo coöperatief, maar de bioscoop naast een van de wallmarts wel. We mochten onze camper op de parkeerplaats zetten waardoor wij heerlijk the hungergames drie konden kijken en gelijk het bedje duiken.
De volgende de dag konden we lekker op ons gemakje zo ver mogelijk richting Ferndale rijden zodat we de volgende ochtend voor 11 uur de camper konden inleveren. Flip had een casino gevonden waar we gratif konden overnachten dus die plek was ons einddoel voor de dag. Voordat we ons zouden settelen bij dat casino zochten wij een wasserette op voor een wasje en wifi om een auto online te huren die ons naar een vliegveld zou brengen en zodat we onze volgende bestemming naar australie konden boeken. De maatschappij waarbij wij de auto wilden huren was in Seattle. Toen we de auto op kwamen halen kwamen bleek dat er te veel reserveringen op onze creditcard stond. Dit zorgde ervoor dat de tickets die wij dachten geboekt te hebben gecanceld waren en de auto die we wilden huren niet mee konden nemen. What to do next. We keken online naar welke plekken wij goedkoop konden vliegen vanaf Seattle. Omdat we niet binnenlands konden vliegen vanwege ons verlopen visum en geen auto konden huren vanwege onze creditcard konden we alleen vanaf Seattle vliegen. Een optie was heel erg aantrekkelijk maar ook heel erg raar… Nederland. We besloten verder te rijden naar het casino en daar te beslissen wat te doen.
Het casino was fantastisch want naast dat het groots en relaxed was en gratis overnachten was, mochten we ook gratis gebruik maken van hun zwembad met bubbelbad, douches en zeep. Dit kwam heel goed uit aangezien wij al een week niet meer gedoucht hadden. Hier werden onze bevindingen over de vliegtickets realistische en aantrekkelijker. Oke we doen het maar we zeggen het tegen niemand…

S’ochtends kwamen we op tijd aan in Ferndale om de camper in te leveren. Deze moest geleegd en gevuld met benzine ingeleverd worden. Omdat wij niet bekend waren in de omgeving lukte ons beide dingen niet te doen. Het bedrijf was zo vriendelijk hier niet moeilijk over te doen dus we konden hem zo inleveren. Ze hoorden van onze plannen maar omdat het nog vroeg was konden we nog nergens heen. Ze hielpen ons met het boeken van een busticket naar Seattle en we mochten daar wachten totdat we moesten vertrekken. Ze gaven ons een film om naar te kijken midden in het kantoor en toen we weg moesten brachten ze ons ook nog eens naar het busstation. Beter had het niet gekund.

In Seattle zaten we lekker in een heel knus hotelletje midden tussen de universiteiten. We hebben hier onze ticket naar Nederland geboekt met hulp van het thuisfront zonder dat iemand wist dat we naar Nederland gingen. Ik ben vergeten te vertellen dat Flip en ik aan het begin van onze trip met de camper een tomtom hadden gekocht bij een best buy. Zoals elke keer naar voren komt blijven wij pure hollanders die alles gratis of zo goedkoop mogelijk willen. Wij hebben daarom alle plakkertjes en snoertjes bewaard van de tomtom en aan het einde van de trip weer precies zo ingepakt als dat we de tomtom gekocht hadden. Deze hebben we weer ingeleverd bij een best buy in Seattle. Geen enkel probleem.
Seattle was heel fijn omdat we even konden uitrusten van alle indrukken en het vele rijden. Wel hebben we lekker rondgelopen in Seattle, zijn naar een glasmuseum geweest en zijn we naar een couchsurf event geweest. Bij dit event was er een host die allemaal mensen uitnodigden om te komen eten bij hem thuis. Iedereen neemt dan wat eten en drinken mee en dan leer je allemaal nieuwe mensen kennen. Het leuke hiervan is dat bijna alle couchsurfers van reizen houden dus vaak weten waar je vandaan komt als je zegt dat je in Nederland woont en hebben zelf ook veel gezien.

Goed uiteindelijk was het tijd om ons klaar te maken voor onze trip naar huis. Eerlijk gezegd waren we best nerveus over de reacties thuis. Niemand wist van onze komst en voor ons was het onwerkelijke om naar Nederland te vliegen dan naar een ander nieuw land.
De rit was goed en ging snel. Nadat we uit het vliegtuig kwamen stapten we gelijk de trein in opweg naar mijn moeder om haar te verassen. We vertelden haar klaar te gaan zitten voor skype rond drie uur zodat wij zeker wisten dat ze thuis zou zijn. Toen wij aanbelden rond dat tijdstip en mn moeder de deur opendeed won ze inderdaad zoals ze zelf al zei de prijs voor een portie dom kiek’n. geschokeert maar blij konden we binnenkomen en hun vertellen over onze verhalen die we de volgende dag aan flips familie zouden vertellen.
Zoals bijna iedereen wel weet eet flips familie elke woensdag samen en konden wij hun daarom bijna allemaal tegelijk verrassen. Hun reactie was ook echt goud waard. De derde op de lijst was mijn vader die net als iedereen een kwatier lang moest bijkomen van het besef dat we echt in Nederland waren in plaats van Australie.
Bijkomen was het niet echt in Nederland maar wel superleuk! Ik denk dat deze maand misschien wel de drukste van allemaal is geweest maar dat was het zeker waard. Op naar het volgende avontuur.