Indonesie

Het is alweer 2-7 maanden geleden dat we het vorige stuk hebben geschreven, dus het zal even graven worden, maar ik denk dat de belangrijkste stukken nog wel naar boven komen drijven. Anders wordt onze sectie vergeten dingetjes gewoon weer lekker aangevuld straks.

Een extra vrouw op reis: Suus!!

Na eerst Mick voor 6 weken mee te hebben in VS en Canada en Juan voor 5 weken als reisgezelschap te hebben gehad in India, was het nu de beurt voor een vrouw om zich voor lange tijd aan ons te binden.
Wetende dat we via Bali naar Australie gingen hadden we Suus gecontact. Tessa wist namelijk dat Suus heeeeeeel graag naar Indonesië wilde. Dus Suus nam vrij van alledrie haar baantjes en liet NL voor een paar weekjes achter en kwam ons achteraan! Maar voordat we beginnen te vertellen over onze avonturen met Suus hadden Tessa en ik nog een paar dagen met zijn tweeën op Bali.
De vlucht van India ging s’avonds laat richting Kuala lumpur en toen na een paar uurtjes wachten door naar Bali. De reis was heel chill mede dankzij Kuala Lumpur. Op dit moderne vliegveld waar alleen maar Asia Air vluchten lijken te gaan was namelijk een filmkamer. Deze kamer had niet alleen maar fantastische films zoals de oude robocop maar ook nog een hele lekker zachte vloer. Deze uitnodigende vloer lieten we ons niet ontgaan en we hebben daar heerlijk op geslapen met op de achtergrond Robocop die lekker kapotgeschoten werd.
Na deze lekkere reis kwamen we vol goede hoop aan op Bali. We waren nogal dorstig en wisten niet of we het water uit de kraan konden drinken dus kochten we een heerlijke koude fles water bij een soort van AH to go en gingen we aan een tafel zitten om eens uit te zoeken waar we eigenlijk naartoe wilden gaan in Bali. Hier zagen we twee andere mensen zitten die ook druk in overleg waren hoe ze hun reisplannen voort moesten zetten. Deze Engelsen die waren bang dat ze er bijgenaaid zouden worden met de taxi en dat gevoel krijgt iedereen daar op Bali volgens mij. Maar ik googlde even voor ze hoe duur de taxi naar Ubud(daar wilden ze naartoe) zou zijn en toen konden ze deze prijs aanhouden zonder dertig keer teveel te betalen.
De taxi chauffeurs weten namelijk dat er genoeg domme Australiers zijn die 50 dollar voor de taxi heel normaal vinden. Maar gelukkig zijn we al wat reiservaringen rijker en reden wij voor 3 euro naar Kuta toe. Dit leek de meest logische bestemming. Dit bleek ook want toen we daar aankwamen was het echt heeeeeeeeeeeel toeristisch. Je kon geen stap zetten of je zag een McDonalds of kraampjes die Rayban zonnenbrillen verkochten en een heleboel scooters. We baanden ons een weg langs alle Indonesiers die je iets willen verkopen en vonden een prima guesthouse om te slapen in het midden van Kuta.
Na lekker geslapen te hebben gingen we de tweede dag Kuta echt onderzoeken, de mooie plekken zoeken zoals het strand. Kuta was vroeger waarschijnlijk heel mooi maar na een dag, waarin we weer een dappere poging tot surfen hadden gedaan, kwamen we er achter dat we graag naar een andere plek wilden en dat we Suus later weer zouden ophalen in Kuta. Uluwatu zou onze volgende bestemming worden. Maar om daar te komen moesten we wel scooters hebben. Het plan was namelijk om het hele eiland met scooters te ontdekken. Dus we gingen een beetje de prijs peilen bij verschillende scooterbedrijven en op internet en daar betaalde de meeste mensen als snel 40.000 roepies per dag. Maar wij zijn zieke onderhandel experts en hebben ze voor 20.000 roepies per dag meegekregen, wat neer komt op 1,35 euro. Moest dit gewoon vermelden omdat we zo trots op ons zelf waren ;)



Uluwatu en Zuid-Bali

We haalden s’ochtends onze scooters op en installeerden al onze spullen op de scooter. We dachten er eerst aan om onze backpack achter op 1 scooter vast te maken, maar de scooter verhuurders hadden een veel beter idee. Namelijk tussen de benen en dat werkte echt superchill. Zo hebben we 21 dagen rondgereden, zonder een bezwete rug te krijgen van de backpack( wel van andere dingen). Rondrijden in Bali was voor ons gevoel best wel ontspannen en het verkeer leek een stuk georganiseerder dan in India. Veel minder getoeter en ook iets minder verkeer dat allemaal kris kras door elkaar ging. Dus het rijden was lekker ontspannen, vooral toen we wat verder van Kuta vandaan gingen kregen we mooie rustige wegen te zien met lekker veel groen.
Na een aantal uurtjes rijden kwamen we aan in de buurt van het strand dat we in gedachte hadden en gingen we op zoek naar een slaapplek. Easier said than done. Er was overal wel genoeg slaapplek maar we vonden het allemaal veel te duur. We waren nog aan het aanpassen aan de prijzen op Bali in vergelijking met India. Alles leek ons veel te duur en dat konden we als budgetreizers natuurlijk niet accepteren. Maarja na een lange zoektocht hadden we toch iets gevonden en begonnen we al langzaam te accepteren dat Bali gewoon iets duurder zou zijn India. Nu we in Australie zijn en dan weer terug zullen gaan naar Bali (wat we zeker gaan doen) dan lijkt Bali waarschijnlijk een heeeeel goedkoop paradijs.
Maar genoeg afgedwaald. Toen we op zoek waren naar een goedkope slaapplek hadden we een spannende weg gevonden. Er stond op de muur met graffiti geschreven: Paradise beach. Dus daar moesten we natuurlijk naartoe. Na een lange afdaling over een klein weggetje kwamen we uit bij een mooie rotsformatie die leidde naar een klein afgezonderd strandje. Het was er heerlijk, echt een klein paradijs en wij waren de enige die daar waren. Ahhhh lekker weg van het drukke Kuta.
Na een dagje verstopt strand gingen we de volgende dag naar superluxe resort strand om een mooi contrast voor onszelf te maken. Het strand heette Finn’s Beach Club en je moest er entree voor betalen, waarmee je dan wel weer eten en drinken kon kopen en gratis snorkelen, subben(paddleboarden) en chillen op al hun attributen. Om bij het strand te komen moesten we in een soort van skiliftje die naar het strand ging, dus echt superfancy! We mochten geen eigen eten en drinken meenemen, maar dat deden we stieken toch, boefjes dat we zijn. Het was maar goed dat we boefjes waren, want het eten en drinken was echt heel duur, maar dan ook echt heel duur. Maar wel lekker, want we moesten er toch wat van halen met ons entreegeld.
Na ons even gebaad te hebben in luxe voor een dag gingen we de roemruchtige zonsondergang kijken bij de Uluwatu tempel. Deze tempel is gebouwd bij een klif en heeft echt een hele mooie zonsondergang. Maarja met alleen een mooie zonsondergang redt je het tegenwoordig niet meer, dus om het helemaal perfect te maken hadden ze er ook nog ondeugende aapjes rondlopen. De apen hadden een verzamelwoede en hadden vooral een slipperfetish. Dus je zag de apen rondelopen met mensen hun slippers die niet goed hadden opgelet er er lekker op te kauwen. Terwijl ze weggejaagd werden door mannetjes met katapults.
Naast de aapjes zagen we ook een aantal hele grote zeeschildpadden in het water zwemmen. Ze waren echt groot, want de tempel zat denk ik wel op 40 a 50 meter hoogte en je zag ze nog steeds. Dus na een dag vol luxe, cultuur en natuur waren we zeer blij met onze keuze van Bali.

SUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUSSSSSSSS

Het was eindelijk zover Suus komt naar Bali! We stonden s’ochtends vroeg op, zodat we niet te laat zouden zijn om Suus op te halen. Na weer lekker een paar uur gescooterd te hebben kwamen we aan bij het vliegveld waar we onze scooters moesten parkeren in een heuze meerdere verdiepingen hoge scooterparkeergarage. We waren een beetje vroeg dus Tessa ging aan de slag om een mooi welkomsbordje te maken voor Suus, die echt heel vet is geworden( zie Tessa dr boekje als ze weer thuis is). En omdat we teveel tijd hadden bedacht ik ondertussen dat we boven konden wachten zodat wij Suus zouden zien aankomen, maar dat ze ons niet zag aankomen. Dit was een heel leuk gezicht want je zag Suus rondkijken op zoek naar ons en toen we haar uiteindelijk riepen was de reactie precies zoals we hem hadden verwacht van Suus! Heel enthousiast!!!
Na innige begroeting en omhelsingen en blijdschappen dat we ons gevormd hadden tot een nieuw reisgezelschap gingen we naar Kuta scooteren om Suus even te laten acclimatiseren aan het lekkere weer en jetlag op Bali. Na twee nachtjes in Kuta waar we gewoon lekker gegeten, gedronken en geouwehoerd hebben gingen we op weg naar de culturele hotspot van Bali.

Ubud en de ogogogogogo’s

Vanuit Kuta vertokken we noordwaards richting Ubud. Drie mensen twee backpack, twee dagrugtassen en twee scooters begint onze heerlijke scootertrip dan echt. Eerst zien we voornamelijk nog zesbaanswegen, maar naarmate we verder van Kuta geraken, wordt de omgeving ook mooier. Wachtend bij een stoplicht ziet een Indonesische man mijn Tattoo van de boom en we raken aan de praat. Hij moet ook richting Ubud dus we moesten hem achtervolgen.
Na nog een prachtig stuk rijden kwamen we aan bij zijn ooms bedrijf, de luwakkoffie plantage. De meeste mensen hebben vast wel eens gehoord over de duurste koffie ter wereld. Waarbij er een kat is die de koffiebonen opeet en dan weer uitpoept, wat ze extra lekker schijnt te maken. Deze kat heet de civetkat en die hadden ze hier op de plantage. Het lijkt een beetje op een kruising tussen een kat en een otter en heeft een prima baantje. Eten en poepen.
We kregen van hem een gratis koffie en theeproeverij. Van kokoskoffie tot hele sterke gemberthee. Bijna alle thee en koffie was heel lekker, behalve de balineze koffie en de Luwakkoffie(die hele dure). Dus ondanks dat het de duurste koffie ter wereld is waren wij er niet door overtuigd, maar wij zijn dan ook alle drie niet hele grote koffieliefhebbers. Maar de thee en koffie met gekke smaakjes beviel ons des te meer. Nadat we nog even in hun winkeltje hadden gekeken of we nog iets wilden kopen gingen we weer verder Ubud in om een slaapplek te zoeken.
Na lang zoeken vonden we dan eindelijk een plekje. en niet zomaar een plekje. Het was een kunstenaars paradijsje. Het leek een mini parkje waarin ze aan de voorkant hun kunst maakten en verkochten en waar ze zelf leefden. Verder de tuin in waren een paar mini villa’s waar we voor een redelijk prijsje in mochten slapen. wel moesten we een kingsize bed delen maar dat meer dan genoeg voor ons drieën.
In Ubud zelf hebben wij de monkeyforrest bekeken en de monkeys natuurlijk, zijn naar de rijstvelden geweest en hebben we silentday en nieuwjaar mogen doormaken.
de eerste rijstvelden lagen bij ons om hoek waar we met de scooters naartoe konden rijden en het laatste stuk via een hele mooie wandeling konden bereiken. Het uitzicht was heel mooi en onderweg ontmoette wij een jongen die ons uitnodigden om een drankje te doen bij hem thuis. zo gezegd zo gedaan deden wij een drankje in het huis van zijn vader.
De tweede rijstvelden die wij bezochten deden wij met een bijzondere reden. Naast het feit dat dit hele mooie grote rijstvelden waren wilde ook Suus heel graag haar oma’s as hier uitstrooien. Nadat we een tourguide van ons af wisten te schudden maakten we met zn drietjes een hele mooie wandeling door de rijstvelden heen. Dit ging niet helemaal zonder kleerscheuren want tijdens de wandeling werden wij alle drie volledig aangevallen door bijtende rode mieren, maar ook deze hebben wij van ons af kunnen schudden.
Toen we eindelijk een mooi plekje vonden om even uit te rusten probeerde we de urn open te maken. Ik weet niet of je dit thuis al wel eens hebt geprobeerd maar dat gaat dus niet zo makkelijk. alles dat we binnen handbereik hadden hebben geprobeerd… zonder succes. Uitgehongerd en wel maakten we onze weg terug naar een restaurantje met prachtig uitzicht over de rijstvelden. Hier kregen we met een mes de urn open en nadat suus weer op krachten was gekomen ging ze in haar eentje eropuit om daadwerkelijk haar oma’s as uit te strooien.

Oud en nieuw is niet hetzelfde zoals wij het kennen. In Indonesie speelt oud en nieuw zich af in maart. Dus wij waren vol verwachting om dit te gaan vieren! We zagen overal de voorbereidingen in de dagen ervoor. Er werden grote papier mache monsters gebouwd. Op de dag zelf verzamelde we ons op een groot grasveld met een heleboel mensen en daar stonden alle gigantische monsters te wachten om door iedereen bewonderd te worden. Wat een creaties! Met lichten erin gebouwd en sound effects om ze nog echter te maken en sommige wel 10 meter hoog.
Toen het donker werd werden al deze zogenoemde ogogogo’s verplaats door de communities die elk hun eigen had gemaakt. De electriciteitskables werden opgetild door de mensen met grote stokken om de monsters er door te laten. Het was eigelijk een soort van grote carnavals optocht met enge monsters. Deze monsters zouden aan het einde symbolisch verbrand worden om zo een goed jaar in te luiden. Dus wij hadden heel erg zin om deze gigantische papier mache units in de fik te zien gaan. Maar na een paar uur kregen we te horen dat het niet zo was… Dus na de optocht gebeurde er niet heel veel spannends meer, net zoals de dag erna.
De volgende dag was namelijk ´Silent day”. Op deze dag mag je niet uit je huis, geen electriciteit gebruiken, geen water, no nothing! Wij waren hier op voorbeireid en hadden voldoende survivalgear om deze dag door te komen. Maar na deze dag waren we extra gemotiveerd om weer heel snel verder te rijden op ons scootertje!


De Gili’s

Na weer lekker een stuk gereden te hebben kwamen we aan bij de haven waar we de public ferry naar Lombok wilden nemen, gezellig samen met ons scootertjes. Helaas ging dat niet door doordat we een kopie hadden vn kentekenbewijs, oftwel DENIED!!! Dus we waren gedwongen om onze scooters achter te laten:( en de fastboat te nemen. )Prachtig tocht van een paar uur, lekker uitwaaien op het bovendek! Na een lekker tochtje kwamen we aan op Gili trawagan, het ultieme toeristische eiland.
Het eiland is zo klein dat je binnen 1,5 uur een rondje kan lopen. Met ongeveer 50 verschillende hotels/hostels en nog meer restaurantjes bars en cafes is het een heerlijk simpel eiland. De stranden zijn nog steeds tropisch, de zeeschildpadden komen naar je toe om zeegras te eten bij het strand. Heerlijke pizza, fantastische maiskolven! Daarnaast staat het eiland bekend om het gebruiken van paddo’s, illegale drank waar je voor moet opassen(O arak attack, prima te drinken!), duiken en geen gemotoriseerde voertuigen, alles is met paard en wagen.
Wij hadden ons gesettled in een leuk hostel dat net gebouwd was, waar we een heleboel leuke mensen hebben leren kennen. Onze paar dagen bestonden gewoon uit lekker consumeren, slapen en feesten. Toptijd gehad en zou het zo weer overdoen. Dus als je de kans hebt verlaat Bali dan even om hier een paar dagen lekker los te gaan, met de billen bloot en nog meer gekkigheid en dan kan je daarna weer tevreden terug naar Bali.

Op naar het noorden en de hanen!

Het noorden was nog een paar nachtjes verwijderd, maar we hadden er zin in. Op weg kwamen we een schattige pier tegen met twee open hutjes aan de zijkant en een hart in het midden. Oftewel de perfecte slaapplek! Na een heerlijke fotoshoot hebben we daar de zonsondergang gekeken en na een lekker hapje eten zijn we ons gaan settelen in onze openluchthutjes. Met een beetje angst in onze buik dat we betrapt/beroofd/verkracht zouden worden hebben we daar lekker op de houten planken geslapen om wakker te worden met de zonsopgang. Ah dit is toch waar je het voor doet. En nu weer verder naar het noorden!
Wat is het toch heerlijk rijden in Bali. Heerlijke weggetjes met mooie bochten en dan ineens BOOOm: Mount Batur. Een vulkaan met een helderblauw kratermeer dat er adembenemend uitziet. Hongerig dat we waren om een berg te beklimmen en weer lekker actief te zijn na de Gili’s gingen we een fysieke uitdaging aan. Mount batur is niet de hoogste vulkaan( die was gesloten wegens festival), maar wel de mooiste. De wekker ging rond 3 uur s’nachts want we moesten en zouden de zonsopgang zien vanaf de vulkaan.
We waren zeker niet de enige die de klim deden en in ons groepje zaten we gezellig met twee nuchtere Hollanders uit Tessa haar grondgebied. Het was een behoorlijke klim en de 4 lagen kleding die we aan hadden bleken na 10 minuten al iets teveel van het goede. Maar het was de moeite waard, we waren mooi op tijd aangekomen, kregen een lekker gekookt eitje voorgeschoteld en wachten geduldig totdat de zon opkwam. WOOOOW wat een zonsopgang, en wat een coole plek! Na met open mond alles bekeken te hebben en nog een fotoshoot met springen en alles hadden we ons nog opgegeven voor een tocht door de rest van het vulkaan gebied.
Het was een gezellige mooie toch waarvan bijna elke stap te zien is in Suus haar GoPro archief. Met gevaarlijke richels en gebieden waar de stoom uit de bergen kwam. De tocht was wel een stuk langer dan verwacht, het kostte ons 4 uur van ons leven en als je moe wordt kunnen er ongelukken gebeuren. De ondergrond werd gevaarlijker en zo verloren we wat bijzonders onderweg. Philibert zijn trots verdween in die bergen toen hij weggleed op de stenen en zichzelf openschraapte. Deze zijn we tot op de dag van vandaag nog naargeestig aan het zoeken.
Maar we moesten door blijven strijden naar het noorden! Na nog een dag rijden over de leuke weggetjes kwamen we door regenbuien heen scheurend aan in Lovina. De hoofdstad van het noorden. Het was hier heerlijk rustig. De stranden waren zwart, door vulkanisch gestteente, de massage overvloedig, maar het hoogtepunt voor mij: Cockfights!
Bij ons guesthouse werden we aangesproken door een balinees die vroeg of we mee wouden naar een hanengevecht en ik kon mijn geluk niet op. Antropologisch gezien zeer interessant, toch nog wat geleerd met geschiedenis, en deze traditie was een van de dingen die ik wilde ervaren. Het is natuurlijk niet goed uit het oogpunt van animal cruelty en nog een heleboel normen en waarden, maar dat hield ons niet tegen. We volgenden hem op de afgesproken tijd door de straten van Lovina en kwamen toen aan bij een plekje waar we een arena zagen. We moesten entree betalen en toen gingen we naar binnen.
Er gebeurde nog weinig toen we binnen kwamen, maar voor de arena was er een tentje waar je kon eten, want de gevechten begonnen nog niet. Beetje huiverig voor wat er nog komen gingen wachten we rustig af en raakte we aan de praat met een andere *Indo-Nederlander uit Rotterdam. Hij legde ons uit hoe het werkte en we gingen vlakbij hem in de arena zitten. We zaten op de eerste rang en wisten nog niet wat er ging gebeuren. De hele arena zat vol met mensen. Je voelde de testosteron zich langzaam opbouwen.
Het begon met de trainers die met hun hanen(cocks) de arena in gingen. Ze keken welke hanen op elkaar reageerde en welke in dezelfde gewichtsklasse zaten door ze gewoon op te tillen en aan hun nek te trekken om ze op te fokken. Als ze de twee kandidaten hebben gekozen zoeken de trainers mensen uit het publiek die een mooi setje met messen hebben. Deze messen zitten in een kleed gewikkeld als een ouderwetse chirurgische kit. De man naast ons had zo’n mooi setje en hij werd uitgekozen. De messen zijn scherpe haken die ze aan de achterpoten van de hanen vastmaken.
Het is zover, de hanen zijn opgefokt, voorzien van messen en worden in het midden tentoongesteld. Dan begint de gekte! Iedereen begint ineens te schreeuwen en met geld te zwaaien. Er lijkt totaal geen systeem in te zitten. Maar dat zit er stiekem wel in. Het idee is dat je links of recht roept, afgaand op de haan die als links of rechts is aangeduid. Dan zoek je iemand die op de tegenovergesteld haan wed als jouw en voor hetzelfde bedrag. Als je het met elkaar eens bent dan is het klaar. Dus dit proces neemt een hectische 2 a 3 minuten in.
Nu is het zover! De weddenschappen zijn afgesloten. De hanen staan klaar. 3… 2….1… los. Ze worden losgelaten! De hanen springen op elkaar af. Ze springen over elkaar heen en ze maken een hakkende beweging naar achter. De messen zitten naar achter gericht dus zo doen ze elkaar pijn. Binnen 1 minuut is het voorbij. Ze zetten de beide hanen op hun plek en de verliezer valt om en is dood. Als ze allebei nog kunnen staan, dan gaat het door. Als er een kan staan en niet lopen, dan worden ze in een rieten mand gezet om te bepalen wie er wint.
De winnaar verdiend een aardig zakcentje en degen die het mes heeft gegeven verdiend de poot van de verliezer. De man naast ons had hierdoor aan het einde drie hanenpoten gewonnen, die bloederig naast ons lagen. Ook ik had een gokje gewaagd en wel 50.000 *IND gewonnnen! Met de hulp van iemand lukte het gokken maar alleen had ik geen succes. Dus ik moest het houden bij de 50.000 die ik gewonnen had.

De rest van Bali met het trio

Heerlijk weer een scooter en goed gezelschap waren de ingrediënten voor de rest van Bali. Vroem vroem vroem lekker cruisen door de mooie uitzichten bergen. Zo zijn we door een mooi bergdorp gereden waar we een kamer hadden met een prachtig uitzicht in de vallei. De weg vanaf hier leidde naar de wereldberoemde Jatiluwah rijstvelden. Door de bergen rijdend kwamen we nog in een aardbeiengebied waar we een heerlijke aarbeienmilkshake hebben gedronken en een tempel op het water hebben gezien. Uiteindelijk door de rijstvelden gereden, absolutely gorgious!

De laatste dagen

We gingen weer op weg richting het zuiden, met als bestemming Balian Beach. Naarmate we dichterbij kwamen werden de wegen weer groter en kwam er weer meer verkeer. De bewoonde wereld! Na de hele dag gereden te hebben waren we er bijna! Maarja Tessa en apparaten is altijd pech een paar honderd meter voordat we aankwamen was de scooter ermee opgehouden. We lieten Tessa achter en Suus en ik gingen opzoek naar een slaapplek. Het trio werd dus heel even een duo. Bij de slaapplek belde we de scooterverhuur plek en die kwam het probleem oplossen de volgende morgen zou hij er om 10 uur zijn.
Met dat probleem opgelost gingen we genieten van een van onze laatste dagen op Bali. Een leuk strandtentje aan een rustig strand werd het scenario voor een topavond. We kwamen een jongen tegen die we ook in Lovina hadden gezien en gingen gezellig met hun drinken. S’avonds gingen we met hun uit in een rustig tentje en dit liep snel uit de hand. Christin een van de meisjes overuigde een Australische oude kerel ervan om ons heel veel tequila te voeren. Dit eindigde in een topavond met een zingende Suus op het podium veel gelach en hele brakke mensen.
De volgende ochtend vervulde ik mijn taak om de scooterman te ontmoeten en die was alleraardigst. Hij had een nieuwe scooter meegenomen die wij kregen en we hoefden geen geld te betalen, dus wij waren blije scooterrijders!

uiteindelijk eindigden we weer Kuta waar we Suus hebben overtuigd om mee te gaan naar onze reis door Australie. En dit gebeurde niet op de avond waar we naar een club gingen en tussen bepaalde uren gratis kon drinken. Ze was compleet nuchter en overtuigd!
Australie here we come!!!