Roadtrip

Better than in the movies!
Onverwachts en super spectaculair. Als je dan toch aan het reizen bent pik dan gelijk een roadtrip door Amerika mee. Zoals je al weet begon onze tocht vanuit Toronto en is onze eindbestemming Nevada city, Californie. Met het zweet tussen onze naad om de border over te komen omdat we al meerdere malen Amerika in en uit zijn geweest, haalde we het met onze hakken over de sloot over de grens. Omdat we nog geen nieuwe vliegticket hadden had flip bijna de roadtrip laten stoppen door te zeggen we vliegen op de 10e of de11e van oktober. “Do you think so or do you know so”? vroeg de vrouw bij de grens. Gelukkig zei Tessa dat we al onze tickets kort van te voren boeken omdat dat nog wel eens wil schelen in prijs en konden na nog een paar andere vragen eindelijk verder rijden naar onze onvergetelijke reis.
Eerste bestemming in de buurt van Detroit wilde wij net als de rest van onze roadtrip onze reis voortzetten met gratis camperen. Je vind echt de meest fantastische gratis campeer plekken op de site freecampsites.net. Doordat het verkeer de eerste dag niet helemaal mee zat kwamen wij s avonds laat pas aan en moesten wij onze tent opzetten in het donker. Doordat de meeste freecampsites op bijzondere plekken zitten kom je vaak tussen canyones, bossen en afgronden. Zo ook hier een fantastische plek in bij het bos en bij aankomst werden wij verwelkomt met hordes rendieren.
De volgende ochtend stonden we vroeg op en haalden Kyle en Josee hun dagelijks coffee om opgang te komen. in het licht was de plek nog vetter en verheugden wij al op onze volgende slaapplek want zover als dat wij naar voren hadden gekeken leek elke volgende slaapplek haast beter dan de ander. De natuur was mooi tijdens de rit (wisten wij veel wat wij nog tegen zouden komen) en omdat we toch langs Chicaco reden die dag konden we daar net zo goed even stoppen en hun bekende pizza eten. Deze was wel lekker maar leek eerder op een taart met heel veel saus erin waar je hoe dan ook je mond aan verbrand. We hadden twee uur in Chicaco maar omdat onze pizza 45 minuten duurde en wij voor die tijd moesten zoeken naar een tent moesten we nadat we ons buikje rond hadden gegeten meteen weer de weg op om nog enigszins op tijd aan te komen op onze volgende bestemming. De exacte locatie is ons ontgaan maar ergens in Iowa kwamen we weer wat aan de late kant aan in het donker maar deze keer vroeg genoeg om toch nog een kampvuurtje te bouwen van het hout dat er voor ons achtergelaten was en te genieten van het feit dat wij daar als enige kampeerders zaten.
De volgende ochtend werden we wakker gemaakt door het dier dat Flip al de hele reis op aan het jagen is namelijk de Eland. We sliepen in een open plek omringd door bomen en langs een rivier. Blijkbaar liepen er vele elanden langs de rivier. Helaas kwamen wij te laat aan om ze daadwerkelijk nog te zien en dus reden we maar snel verder opweg naar Wyoming, de staat waar Flip eigenlijk afgelopen jaar zou studeren. We zaten lang in de Auto en we zagen bij de plaats Cheyenne het weer helemaal omslaan. voordat we het wisten zaten we het ene moment in heerlijk zonnig weer en het volgende moment in een van de grootste regenbuien die wij hebben meegemaakt in de auto. Het zag er niet echt naar uit dat dit snel over zou waaien dus onze plannen om te gaan camperen cancelden we snel omdat je in het weer niet eens je tent zou kunnen opzetten. Laquinta was onze reddende engel. Met z’n vieren sliepen we op een heerlijke hotelkamer met een douche, wc en zachte bedden. Faciliteiten die wij even hadden moeten missen en daardoor driedubbel zo hard wardeerden. Met een fles wijn, vieze Chinees die wij hadden laten bezorgen gingen wij uitgeput maar voldaan slapen.
Het weer leek er niet beter op te worden en besloten wij de volgende ochtend onze route te veranderen en het slechte weer te omzeilen. Dit was de beste beslissing van onze reis. Route 70 werd de nieuwe route die wij gingen volgen. Van de ene verbazing vlogen we in de andere. van mooie bergen met duizenden bomen die overvloeiden in droge vlaktes en bergen die langzaam weer overvloeiden in rotsachtige roodbruine stenen, beter bekend als Canyons (niet te verwarren met de Grand Canyon). Ons doel was Miracle rock (Grand Junction)boven op een canyon. Doordat we zoals elke dag weer vertraging hadden reden we ook vandaag van daglicht naar nachtlicht maar hebben wij wel het geluk gehad dat we een gedeelte van onze reis omhoog naar de canyon wel in daglicht konden zien. Doordat het al donker was toen wij boven kwamen hadden wij een beetje moeite met het vinden van de plek mede doordat er bijna geen mensen komen en omdat vele weggetje prive terrein was. Per ongelijk reden wij op een oprit van een man genaamd Lyle die Flip aandurfde te spreken ondanks zijn klededracht van roze zwembroek, slippers met daarop een trui en niet te vergeten zijn overweldigende lengte. Gelukkig was de hond die aankwam rennen en blafde niets kwaads van plan en had flip niet aangevallen en was de man heel aardig en hielp ons met het helpen vinden van de juiste plek. Blijkbaar waren wij niet de enige mensen die hier verdwaalde want een van zijn goede vrienden was ook al een tijdje opzoek naar het huis van Lyle zelf.
In het donker zagen we niet veel van onze omgeving maar we wisten dat het mooi zou zijn en dat er picknicktafels en barbeque plekken op ons aan het wachten waren. Dus nadat wij onze tent hadden opgezet begonnen we met het maken van het vuur waar Flip en ik natuurlijk experts in zijn, en maakten we een heerlijk avondmaaltijd van gepofte aardappel, ui en worstjes. We bleven op tot het hout op was om weer helemaal fris en fruitig de volgende de dag van de Fantastische omgeving te genieten en de rest van de route die nog zou komen.
Inderdaad het uitzicht was fantastisch en nadat iedereen wakker was liepen wij naar boven om daar de befaamde miracle rock te zien. en ja hoor het was echt heel bizar. een 12 ton zware rots leek te balanceren op een heel klein rotje boven een fantastiscge afgrond. naast deze bijzondere steend was de omgeving rondom Miracle rock ook echt adembenemend.
Onze weg vervolgde met vandaag als vooruitzicht de minste uren met de mooiste plekken. Van de canyons naar goblin valley was een en al verbazing. Mooire rotsvormingen en diepe dallen. Goblin valley is een vallei waar je doorheen mag lopen en waar alle rotsen op goblins lijken. De vallei was heel erg groot en supermooi we hebben hier onze ogen uitgegeken en lekker tussen de goblins gelopenen. We reden weer verder maar omdat het uitzicht zo ontzettend mooi was hebben we bij bijna elke viewpoint gestopt en heeft flip ook bij bijna elk viewpoint gemarkeerd.
De weersverwachting bij onze volgende campingplek bleek ineens omgeslagen en dat zagen ik en josee als een aangrijppunt voor een motel. Motel 6 werd het maar dit keer lekker ieder zijn eigen bedje. een zwembad en jacuzzi waren hierbij inbegrepen en daardoor waren ook de heren verkocht.
ochtendstond geeft goud in de mond, maar niet bij ons het waren eerder dode vogeltjes. door de luxe was iedereen nog veel te moe en wilden eigenlijk liever nog in het bedje liggen. Maar vandaag hadden we een grote dag voor de boeg want we wilden onze eindbestemming halen. Ook dit was weer een mooie rit met bergen waar heet sneeuw al op het puntje lag en bomen zo hoog als een flatgebouw. We kwamen traditiegetrouw in het donker aan en aten ons buikej vol bij de stamkroeg/restaurant van Nevada city: 5 mile. Pizza ging er als zoete koek in net als de wijn, het bier en de martini’s.