One out of a million
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Philiberttessa
02 Maart 2015 | India, Chengannūr
Kovalam de plek van het tourisme, hoge prijzen, vliegende vissen en je zwembad en leren surfen. Het was super relaxed om hier een paar dagen te zitten maar het begon iets te comfortabel te worden en wilden dus graag weer verder. Het surfen hier was super leuk! Wel met het gevolg van vele blauwe plekken, schaafwonden en een arm uit de kom bij les 3 voor philibert. Gelukkig konden wij beide al staan bij de eerste les en kunnen het nu allebei een beetje. Doordat Philibert nu nog extra vrije tijd had heeft hij een nieuw plan in elkaar geknutseld.
De planning om mee te helpen met een tempel festival vlak bij chennganur stond al vast. We zouden hierna richting het noorden gaan, dan naar Nepal om wat bergjes te beklimmen en vanuit daar door te vliegen naar Australie…. Helaas zijn tickets vanuit nepal heel erg duur en zouden we door india moeten vliegen om alles te kunnen zien. Hier komt daarom de verandering. 10 maart vliegen we naar Indonesie waar we weer een bekend gezicht gaan tegenkomen:D Onze lieve fantastische gezellige Suus komt ons daar namelijk vergezellen voor 3 weekjes. en vanuit daar vliegen we op 3 april door naar australie…
Relax gedeelte hebben we nu gehad daarom door naar het tempelfestival. Via couchsurfen hebben wij iemand leren kennen genaamd Lal die een eigen familie tempel heeft. Wij wilden bij hem couchsurfen en hij heeft ons overtuigd om mee te helpen tijdens zijn festival. We zijn hiervoor naar Kochi gegaan en hebben Lal daar ontmoet. De eerste avond nam hij ons gelijk mee naar een van de grootste kermissen die wij ooit hebben gezien. Het was niet alleen veel attracties (die waarschijnlijk tien jaar geleden afgekeurd zijn in nederland) maar er waren duizenden mensen en heel veel kraampjes met spullen die je kon kopen. Het grappige was dat wij de kermisfreaks waren op deze kermis aangezien wij torenhoog boven iedereen uitstaken en ook de enige buitenlanders waren! Iedereen staarde ons aan, zwaaide naar ons of wilden met ons op de foto. Supertoffe ervaring.
De dagen in koci waren leuk! we hebben scooters gehuurd en via Lal leerden we nog meer nieuwe mensen kennen waarmee we hebben gegeten en gekletst. Ook kwamen we erachter dat kochi ooit onderdeel is geweest van nederland. We hebben dan ook het Nederlandse paleis gezien en een Nederlandse begraafplaats.
Na vier dagen was het dan eindelijk zo ver. We reden met Lal en zijn moeder naar Chennganur voor het festival. we hadden drie dagen voorbereiding hier bij de tempel. De eerste dag dat wij aankwamen werden we gelijk aan het werk gezet. Helemaal prima eerst maakten we een huis schoon voor de andere acht couchsurfers die smiddags zouden komen om ook te helpen met het festival. Terug van de schoonmaak werden we weer aan het werk gezet. Hier kwam duidelijk naar boven dan onze nieuwe vriend Lal gewend was om hulpjes te hebben en zelf niets te doen. In de brandende zon van 40 graden mochten de hele tuin ( en die was groot!) met bladeren bij elkaar harken, in manden doen en naar een stapel brengen waar het vervolgens werd verbrand en lal stond erbij en keer ernaar.
bezweet en al namen we een douche die hier bestaat uit een grote emmer en een klein emmertje, maar hier hadden ze eindelijk weer warm water en ja dat is lekker ook al is het hier zo heet! S’middags kwamen de andere couchsurfer: cristina uit spanje, Ashley en tim uit Australie, Asher uit Nieuw Zeeland, Kirril uit Canada, Nikki en Pete uit Engeland en Huetzin uit Belgie. De meest Fantastische groep bij elkaar. Iedereen hielp mee en iedereen had veel verhalen over hun reizen. Ashley en Tim waren de Australische variant omdat Ashley was afgestudeerd als docent, zijn getrouwd en zijn daarna op wereldreis gegaan. Ook leerden we Lal’s neef kennen Salim. Hij is geboren in Koeweit en spreekt heel goed Engels en is denk ik doordat hij in een andere cultuur is opgegroeid een van de leukste personen uit India.
De dagen voor het Festival hebben we bijna alles met de hele groep gedaan. We hebben jurken voor je Jongens gekocht en Blousen voor de meiden laten maken voor onder de saari. Bij een blouse moet je denken aan een topje uit de spice girls tijd. Uiteraard Hebben we ook alle groentes gesneden voor de 300 gasten die kwamen en geholpen waar we konden. Wat we precies konden verwachten van het festival was nog een klein beetje wazig maar op de dag zelf zou alles vanzelf gaan.
Gelukkig hoefden wij niet zo vroeg op te staan als de rest en stonden we rond 7 uur klaar om aangekleed te worden. Het is nog een hele opgave om een saari aan te trekken en zelfs de jurk van de jongen ombinden was geen makkelijke klus.
Na een hele lange fotoshoot mochten alleen de vrouwen aan het werk gaan. Bij de tempel stonden twee rijen met allemaal potten op een op bakstenen met daarvoor een bananenblad met rijst, vijf bananen, een kokosnoot, nog wat kruiden, bloemen, een kandelaar en wierook. De bedoeling was dat elke vrouw een eigen pot met pap moest maken van rijst. Hiervoor moest je eerst water in de pot doen, zelf het vuur maken water laten koken met als doel de rijst een beetje te laten overkoken. Als dat was gelukt moest je met je mond een O vorm maken en met je vinger in je mond tegen de zijkanten van je mondhoeken slaan en een indianen geluid maken. Vervolgens maakte je het goedje af en offerde je het eten aan de godin Dewi en zij zou ervoor zorgen dat je geen obstakels meer zou hebben in je leven.
Goed deze hele ervaring was heel bijzonder maar de cultuur is hier heel bizar. Bij het water halen werd je letterlijk aan de kant geduwd zodat zij de eersten waren die water hadden in hun bakje, ze zullen we veel obstakels hebben in hun leven. Ook kwamen we tijdens het vuur erachter waarom wij aan de andere kant waren gezet. De wind stond namelijk onze kant op waardoor we letterlijk uitgerookt werden. We konden nog geen minuut daar staan. Onze make-up was over ons hele gezicht van het zweten en huilen van de rook en de mannen stonden van een afstandje te kijken en te genieten van hun ontbijtje die wij pas mochten hebben als het hele ritueel voorbij was.
Uiteindelijk is het ons alle vier gelukt om het water te laten koken. De vrouwtjes om ons heen waren bang dat we het niet goed konden dus hebben zij het voor ons afgemaakt en mochten wij lekker eten. Tegen de middag begon het zware werk want wij waren ingehuurd om alle 300 mensen te bedienen. Hier hebben ze niet een schep hutspot maar 5 verschillende sausjes, met 1 pappath, 3 gefrituurde bananeschijfjes, 1 bananensuikerdingetje, 1 banaan, rijst, en toetje. Ook konden we niet iedereen in een keer serveren dus hadden we zes keer het geluk om alle tafels te voorzien van een tafelkleed, nep bananenbladeren en een bekertje. Hierna was iedereen gesloopt en hebben we ons lekker teruggetrokken in het koele huis om op te laden voor het laatste gedeelte in de avond.
Het avondgedeelte vond ik heel speciaal omdat dit wat kleine was en een echte inside happening was. We hadden al wel veel van dit soort feestjes gezien maar niet begrepen of meegedaan. Alle vrouwen kregen een metalen bord met daarop een kokosnoot met olie en een lont en om de kokosnoot was versiering van rijst en bloemen, een versie van een lampion. In het licht liepen we in twee rijen naar een andere tempel. Voorop liepen 4 jonge jongens met grote paraplu’s, daarachter jonge meisjes met eenzelfde lampionachtige plaat, daarachter waren alle vrouwen met de lampions en achter ons waren mannen met grote trommels die contineu aan het spelen waren, achter hun waren twee hele grote fakkels met ongeveer 5 vuurballen aan het eind die ook de jongens mochten dragen, daarachter was weereen grote versierde stoel die werd gedragen door twee mannen en als laatst liepen de mannen/jongens. Langs de wegen stonden allemaal mensen de god te vereren. Toen we aankwamen bij de andere tempel was het donker en werden onze lonten aangestoken. We maakten een rondje om te tempel als onderdeel van het ritueel en liepen vervolgend weer terug. Heel sfeervol zagen alle kaarsjes eruit en ook de mensen die langs de wegen stonden hadden nu een pad gemaakt van lichten.
Aan het einde van de tocht hadden mensen ook lichten in bananenbladeren op het water gelegd die met de stroom van het water werden weggedreven. Eenmaal aangekomen bij onze eigen tempel Offerde we de lampionachtige platen aan de god dewi. Na dit hele ritueel hielpen we weer met serveren van het avondeten en was het tijd voor de magicshow. Zelf was ik tijdens de offering weggegaan vanwege mijn rug die de hele dag in een gebogen houding had gestaan tijdens elke handeling hier.
Deze ervaring was zo bijzonder one out of a million. Vandaag hebben we afscheid genomen van iedereen. Heel jammer vind ik dit omdat de groep die hier was zo ontzetten leuk was. Maar we gaan weer nieuwe dingen tegemoet. Vanavond vertrekt onze trein naar Bengalur waar we morgenochtend aankomen. S avonds gaan we door naar Hampi. Dit schijnt een hele mooie plek te zijn qua natuur maar ook om het holy festival te vieren. Het holy festival is met alle pigmenten die in de lucht gegooid worden. Na het festival maken we weer een pitstop in Bengalur om met Salim en zijn kinderen naar een waterpretpark te gaan. Daarna moeten we snel weer terug om het vliegtuid in Kochi te halen en Suus in Indonesie met open armen te verwelkomen! Suus here we come.
De planning om mee te helpen met een tempel festival vlak bij chennganur stond al vast. We zouden hierna richting het noorden gaan, dan naar Nepal om wat bergjes te beklimmen en vanuit daar door te vliegen naar Australie…. Helaas zijn tickets vanuit nepal heel erg duur en zouden we door india moeten vliegen om alles te kunnen zien. Hier komt daarom de verandering. 10 maart vliegen we naar Indonesie waar we weer een bekend gezicht gaan tegenkomen:D Onze lieve fantastische gezellige Suus komt ons daar namelijk vergezellen voor 3 weekjes. en vanuit daar vliegen we op 3 april door naar australie…
Relax gedeelte hebben we nu gehad daarom door naar het tempelfestival. Via couchsurfen hebben wij iemand leren kennen genaamd Lal die een eigen familie tempel heeft. Wij wilden bij hem couchsurfen en hij heeft ons overtuigd om mee te helpen tijdens zijn festival. We zijn hiervoor naar Kochi gegaan en hebben Lal daar ontmoet. De eerste avond nam hij ons gelijk mee naar een van de grootste kermissen die wij ooit hebben gezien. Het was niet alleen veel attracties (die waarschijnlijk tien jaar geleden afgekeurd zijn in nederland) maar er waren duizenden mensen en heel veel kraampjes met spullen die je kon kopen. Het grappige was dat wij de kermisfreaks waren op deze kermis aangezien wij torenhoog boven iedereen uitstaken en ook de enige buitenlanders waren! Iedereen staarde ons aan, zwaaide naar ons of wilden met ons op de foto. Supertoffe ervaring.
De dagen in koci waren leuk! we hebben scooters gehuurd en via Lal leerden we nog meer nieuwe mensen kennen waarmee we hebben gegeten en gekletst. Ook kwamen we erachter dat kochi ooit onderdeel is geweest van nederland. We hebben dan ook het Nederlandse paleis gezien en een Nederlandse begraafplaats.
Na vier dagen was het dan eindelijk zo ver. We reden met Lal en zijn moeder naar Chennganur voor het festival. we hadden drie dagen voorbereiding hier bij de tempel. De eerste dag dat wij aankwamen werden we gelijk aan het werk gezet. Helemaal prima eerst maakten we een huis schoon voor de andere acht couchsurfers die smiddags zouden komen om ook te helpen met het festival. Terug van de schoonmaak werden we weer aan het werk gezet. Hier kwam duidelijk naar boven dan onze nieuwe vriend Lal gewend was om hulpjes te hebben en zelf niets te doen. In de brandende zon van 40 graden mochten de hele tuin ( en die was groot!) met bladeren bij elkaar harken, in manden doen en naar een stapel brengen waar het vervolgens werd verbrand en lal stond erbij en keer ernaar.
bezweet en al namen we een douche die hier bestaat uit een grote emmer en een klein emmertje, maar hier hadden ze eindelijk weer warm water en ja dat is lekker ook al is het hier zo heet! S’middags kwamen de andere couchsurfer: cristina uit spanje, Ashley en tim uit Australie, Asher uit Nieuw Zeeland, Kirril uit Canada, Nikki en Pete uit Engeland en Huetzin uit Belgie. De meest Fantastische groep bij elkaar. Iedereen hielp mee en iedereen had veel verhalen over hun reizen. Ashley en Tim waren de Australische variant omdat Ashley was afgestudeerd als docent, zijn getrouwd en zijn daarna op wereldreis gegaan. Ook leerden we Lal’s neef kennen Salim. Hij is geboren in Koeweit en spreekt heel goed Engels en is denk ik doordat hij in een andere cultuur is opgegroeid een van de leukste personen uit India.
De dagen voor het Festival hebben we bijna alles met de hele groep gedaan. We hebben jurken voor je Jongens gekocht en Blousen voor de meiden laten maken voor onder de saari. Bij een blouse moet je denken aan een topje uit de spice girls tijd. Uiteraard Hebben we ook alle groentes gesneden voor de 300 gasten die kwamen en geholpen waar we konden. Wat we precies konden verwachten van het festival was nog een klein beetje wazig maar op de dag zelf zou alles vanzelf gaan.
Gelukkig hoefden wij niet zo vroeg op te staan als de rest en stonden we rond 7 uur klaar om aangekleed te worden. Het is nog een hele opgave om een saari aan te trekken en zelfs de jurk van de jongen ombinden was geen makkelijke klus.
Na een hele lange fotoshoot mochten alleen de vrouwen aan het werk gaan. Bij de tempel stonden twee rijen met allemaal potten op een op bakstenen met daarvoor een bananenblad met rijst, vijf bananen, een kokosnoot, nog wat kruiden, bloemen, een kandelaar en wierook. De bedoeling was dat elke vrouw een eigen pot met pap moest maken van rijst. Hiervoor moest je eerst water in de pot doen, zelf het vuur maken water laten koken met als doel de rijst een beetje te laten overkoken. Als dat was gelukt moest je met je mond een O vorm maken en met je vinger in je mond tegen de zijkanten van je mondhoeken slaan en een indianen geluid maken. Vervolgens maakte je het goedje af en offerde je het eten aan de godin Dewi en zij zou ervoor zorgen dat je geen obstakels meer zou hebben in je leven.
Goed deze hele ervaring was heel bijzonder maar de cultuur is hier heel bizar. Bij het water halen werd je letterlijk aan de kant geduwd zodat zij de eersten waren die water hadden in hun bakje, ze zullen we veel obstakels hebben in hun leven. Ook kwamen we tijdens het vuur erachter waarom wij aan de andere kant waren gezet. De wind stond namelijk onze kant op waardoor we letterlijk uitgerookt werden. We konden nog geen minuut daar staan. Onze make-up was over ons hele gezicht van het zweten en huilen van de rook en de mannen stonden van een afstandje te kijken en te genieten van hun ontbijtje die wij pas mochten hebben als het hele ritueel voorbij was.
Uiteindelijk is het ons alle vier gelukt om het water te laten koken. De vrouwtjes om ons heen waren bang dat we het niet goed konden dus hebben zij het voor ons afgemaakt en mochten wij lekker eten. Tegen de middag begon het zware werk want wij waren ingehuurd om alle 300 mensen te bedienen. Hier hebben ze niet een schep hutspot maar 5 verschillende sausjes, met 1 pappath, 3 gefrituurde bananeschijfjes, 1 bananensuikerdingetje, 1 banaan, rijst, en toetje. Ook konden we niet iedereen in een keer serveren dus hadden we zes keer het geluk om alle tafels te voorzien van een tafelkleed, nep bananenbladeren en een bekertje. Hierna was iedereen gesloopt en hebben we ons lekker teruggetrokken in het koele huis om op te laden voor het laatste gedeelte in de avond.
Het avondgedeelte vond ik heel speciaal omdat dit wat kleine was en een echte inside happening was. We hadden al wel veel van dit soort feestjes gezien maar niet begrepen of meegedaan. Alle vrouwen kregen een metalen bord met daarop een kokosnoot met olie en een lont en om de kokosnoot was versiering van rijst en bloemen, een versie van een lampion. In het licht liepen we in twee rijen naar een andere tempel. Voorop liepen 4 jonge jongens met grote paraplu’s, daarachter jonge meisjes met eenzelfde lampionachtige plaat, daarachter waren alle vrouwen met de lampions en achter ons waren mannen met grote trommels die contineu aan het spelen waren, achter hun waren twee hele grote fakkels met ongeveer 5 vuurballen aan het eind die ook de jongens mochten dragen, daarachter was weereen grote versierde stoel die werd gedragen door twee mannen en als laatst liepen de mannen/jongens. Langs de wegen stonden allemaal mensen de god te vereren. Toen we aankwamen bij de andere tempel was het donker en werden onze lonten aangestoken. We maakten een rondje om te tempel als onderdeel van het ritueel en liepen vervolgend weer terug. Heel sfeervol zagen alle kaarsjes eruit en ook de mensen die langs de wegen stonden hadden nu een pad gemaakt van lichten.
Aan het einde van de tocht hadden mensen ook lichten in bananenbladeren op het water gelegd die met de stroom van het water werden weggedreven. Eenmaal aangekomen bij onze eigen tempel Offerde we de lampionachtige platen aan de god dewi. Na dit hele ritueel hielpen we weer met serveren van het avondeten en was het tijd voor de magicshow. Zelf was ik tijdens de offering weggegaan vanwege mijn rug die de hele dag in een gebogen houding had gestaan tijdens elke handeling hier.
Deze ervaring was zo bijzonder one out of a million. Vandaag hebben we afscheid genomen van iedereen. Heel jammer vind ik dit omdat de groep die hier was zo ontzetten leuk was. Maar we gaan weer nieuwe dingen tegemoet. Vanavond vertrekt onze trein naar Bengalur waar we morgenochtend aankomen. S avonds gaan we door naar Hampi. Dit schijnt een hele mooie plek te zijn qua natuur maar ook om het holy festival te vieren. Het holy festival is met alle pigmenten die in de lucht gegooid worden. Na het festival maken we weer een pitstop in Bengalur om met Salim en zijn kinderen naar een waterpretpark te gaan. Daarna moeten we snel weer terug om het vliegtuid in Kochi te halen en Suus in Indonesie met open armen te verwelkomen! Suus here we come.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
